Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wprowadza 4 opłaty: targową, miejscową, administracyjną, od posiadania psów.
Opłaty obligatoryjne - targowa i miejscowa - mają cechy właściwe podatkom, w szczególności: są przymusowe, mają charakter ogólny, bezzwrotny, nie są ekwiwalentne. Katalog opłat jest wyłączny i rada gminy nie ma uprawnienia do rozszerzania go, wprowadzania w drodze swych uchwał innego rodzaju obciążeń finansowych o charakterze obowiązkowym bądź dobrowolnym - opłat inwestycyjnych, podatków ekologicznych lub związanych ze sprzedażą alkoholu itp.
Rada gminy, w drodze uchwały określa, zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek tej opłaty. Może również zarządzić pobór tej opłaty w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.
Opłata targowa
Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach.
Targowiskami są wszelkie miejsca, w których jest prowadzony handel, z zastrzeżeniem, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw.
Opłata targowa ma największe znaczenie wśród opłat uregulowanych w komentowanej ustawie. Ma charakter powszechny, jest bowiem pobierana zarówno od osób fizycznych, jak i osób prawnych, a także jednostek niemających osobowości prawnej. Jest ona faktycznie uproszczoną formą opodatkowania sprzedaży (obrotów) na targowiskach. Pobiera się ją niezależnie od należności za korzystanie z urządzeń targowych i usług świadczonych przez prowadzącego targowisko na rzecz tych podmiotów, a także innych obciążeń finansowych, np. czynszu dzierżawnego.
Oznacza to, że opłata targowa nie jest swego rodzaju ekwiwalentem za dokonywanie sprzedaży na specjalnie do tego przygotowanym miejscu. Charakter ekwiwalentny opłaty targowej polega na tym, że opłata ta jako danina publiczna pozostaje w związku z wykonywanymi przez gminę zadaniami w sferze usług publicznych, jakimi są zadania organizowania lub prowadzenia targowisk. Możliwość korzystania np. ze zorganizowanego systemu ochrony lub urządzeń podlega rozliczeniom z prowadzącym targowisko niezależnie od uiszczenia opłaty targowej. Te dodatkowe opłaty nie mają związku ze świadczeniami publicznoprawnymi. Są to dodatkowe opłaty pobierane za korzystanie z urządzeń będących na targowisku.
Zwalnia się od opłaty targowej osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach. Zwolnienie wprowadzone ustawą ma charakter obligatoryjny.
Opłata miejscowa
Opłata miejscowa ma charakter podatku konsumpcyjnego od dochodów osób fizycznych przebywających czasowo w miejscowościach turystycznych i uzdrowiskowych. Wywodzi się ona z opłaty klimatycznej.
Opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych:
- w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach,
- w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej
- za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach
Opłaty miejscowej oraz opłaty uzdrowiskowej nie pobiera się:
1) pod warunkiem wzajemności - od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) od osób przebywających w szpitalach;
3) od osób niewidomych i ich przewodników;
4) od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową albo uzdrowiskową;
5) od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.
Od osób, od których pobierana jest opłata uzdrowiskowa, nie pobiera się opłaty miejscowej.
O wprowadzeniu opłaty miejscowej decyduje rada gminy w drodze uchwały. Poprzedza ją jednak decyzja wojewody, wydana na wniosek gminy, po uzgodnieniu z ministrem do spraw środowiska.
Opłata uzdrowiskowa
pobierana od osób fiz. przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska.
Od osób, od których pobierana jest opłata uzdrowiskowa nie pobiera się opłaty miejscowej.
Opłaty miejscowej i uzdrowiskowej nie pobiera się od:
- pod warunkiem wzajemności - od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- od osób przebywających w szpitalach,
- od osób niewidomych i ich przewodników,
- od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową,
- od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.
Rada gminy, w drodze uchwały:
1) określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że:
a) stawka opłaty targowej nie może przekroczyć 618,33 zł dziennie,
b) stawka opłaty miejscowej w miejscowościach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1, nie może przekroczyć 1,74 zł dziennie,
c) stawka opłaty miejscowej w miejscowościach posiadających status obszaru ochrony uzdrowiskowej nie może przekroczyć 2,49 zł dziennie,
d) stawka opłaty uzdrowiskowej nie może przekroczyć 3,46 zł dziennie.
2) może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso,
3) może wprowadzać inne niż wymienione w ustawie zwolnienia przedmiotowe od opłat lokalnych.
Opłata od posiadania psów:
Do 1.01.2008 r. ustawa przewidywała podatek od posiadania psów (obligatoryjny), który został zastąpiony fakultatywną opłatą od posiadania psów.
Rada gminy może wprowadzić opłatę od posiadania psów. Opłatę pobiera się od osób fizycznych posiadających psy.
Opłaty od posiadania psów nie pobiera się od:
1) członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pod warunkiem wzajemności;
2) osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - z tytułu posiadania jednego psa;
3) osób w wieku powyżej 65 lat prowadzących samodzielnie gospodarstwo domowe - z tytułu posiadania jednego psa;
4) podatników podatku rolnego od gospodarstw rolnych - z tytułu posiadania nie więcej niż dwóch psów
Rada gminy ma również upoważnienie do wprowadzania zwolnień z opłaty od posiadania psów. Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakultatywny charakter opłaty, ustawa nie przewiduje się zwolnień ustawowych z tej opłaty.
Linki sponsorowane
DORADCA PODATKOWY |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz